Vandaag was het dan eindelijk de dag waarop we kampioen
kunnen worden. Al twee weken spraken de jongens en de leiders over deze
wedstrijd en eindelijk was het zover. Op woensdagavond in Ens voetballen. Het
was prachtig weer. Perfect voetbalweer. Er waren veel vaders, moeders, opa’s en
oma’s meegekomen. We hadden 12 kinderen in het team, we waren compleet. We
begonnen met de volgende opstelling: Op doel Nighell, linksachter Tamas, rechtsachter
Mathijn. In het midden Koen en Ismael. Links voor Raymond, Rechtsvoor Meije en
in de spits Wouter. Nick, Ibrahim, Romeo en Chayenne stonden eerst even wissel.
Emmeloord zocht gelijk fanatiek de aanval. Een goede aanval van rechts. Koen
speelt Meije aan, Meije passeert 2 man. Geeft dan een goede voorzet op Wouter.
Wouter kon goed schieten, maar de keeper van Ens hield de bal knap. We waren
een stuk beter dan Ens, Nighell kon in het doel lekker van het zonnetje
genieten en moedigde het team goed aan. We bleven goed overspelen, maar we
kregen de bal er maar niet in. Koen, Ibrahim en Nick probeerden het wel, maar
de keeper hield zijn doel schoon. Dan pakt Chayenne de bal af, ze speelde goed
over naar Tamas. Die knalde de bal naar voren richting Romeo. De achterlijn
werd door Romeo opgezocht. Hij gaf een goede voorzet, en....
Het was weer de keeper die hem onderschepte. Achterin kwamen
de spitsen van Ens er niet aan door goed verdedigingswerk van Ismael en
Mathijn. De toeschouwers werden al een klein beetje zenuwachtig. Want er is een
oud voetbalgezegde, als je zelf niet scoort, dan doet de tegenstander dat wel.
Dat zou hier toch niet opgaan. En ja hoor, Ens komt 1 keer voor het doel. Nighell
kan het eerste schot nog knap redden, maar bij de tweede poging was hij
kansloos. Een lobje over Nighell en via een polletje draaide de bal het doel
in, 1-0 achter. Bij deze stand zou Ens ons passeren op de ranglijst.
Emmeloord bleef goed voetballen en vechten voor het doelpunt. Weer een
aanval van Emmeloord. Ismael en Tamas stoomde op. De bal kwam terecht bij Meije,
die zich niet bedacht en met een hard schot op doel schoot. De keeper kon er
ditmaal niet bij, 1-1. Dat was ook de ruststand. Na een peptalk van de leiders
Dennis en Tom begon F3 voortvarend aan de wedstrijd. Weer waren de kansen voor
Emmeloord. Schoten van Nick, Raymond en Koen werden knap gekeerd door de keeper
van Ens. De tijd begon te dringen. Ibrahim was nog dicht bij een goal, maar ook
die ging er niet in. Terwijl Tamas en
Mathijn de boel achter op slot hielden, schoof Ismael in. Dan 5 minuten voor
tijd een schot van Ismael, daar kan de keeper toch niet bijkomen. Nee, dat kan
hij niet. 1-2 voor SCE F3. Het kampioenschap is bijna binnen. In en langs het
veld worden de blauwen wat zenuwachtig. Wouter stond de 2e helft op
doel en had op het einde nog een paar goede reddingen in huis. Dan nog een
lange bal naar voren. Nighell rent er achteraan. Hij hield de bal bij zich,
speelde over naar Romeo. Maar helaas stond Ens weer in de weg. Toen vond de scheidsrechter
het wel goed en beëindigde de wedstrijd. F3 KAMPIOEN! Het publiek en de spelers
wisten van gekkigheid niet hoe ze moesten juichen. De vader van Meije, Herman,
had in de kleedkamer nog een grote verrassing voor de jongens, voor elk
spelertje een prachtige grote gouden beker. Apetrots waren de jongens en de
ouders en opa’s en oma’s. Een geweldige prestatie van dit elftal.